پیرمردی در پارک

روزی در پارک قدم میزدم پیرمردی را دیدم که در گوشه ای روی میز پارک نشسته و با دقت به اطراف می نگرد کنجکاو شدم! به کنارش رفتم گفتم: اجازه است بنشینم با خوشرویی گفت: بنشین عزیزم!
پس از کمی درنگ پرسیدم :پدر جان به چه می اندیشی ؟ لبخندی زدو گفت:به کار دنیا!
پرسیدم:چطور؟ گفت:به روبرویت نگاه کن. کودکان گرم بازی و شادی غافل از دنیا و دلمشغولی های آن و به پدر و مادرهای جوانشان بنگر سخت مراقب فرزندانشان وگوشه چشمی به آینده فرزندانشان دارند.کمی آنطرف تر پیر تر ها را نگاه کن که با چه ذوقی به نوه ها وفرزندانشان نگاه میکنند!!!!!!
چرا اینجا همه دیگری را می بینند ولی خودشان را فراموش کرده اند.......؟