یادگارمن

جاتون خالی (چلمیر) درگز

دوستان معجزه زندگیند.

گاه در اوج غم و غصه و درد،

یادی از خنده و یا لبخندی

گرهی از دل پردرد تو را وابکند،

مرهم زخم تو پیدا بکند.

گرچه شاید،

حتی،

نه تو او را دیدی

و نه امید به دیدارش هست.

ولی از بوی خوش پاکی و زیبایی او

که در این زندگی است،

دل طوفان زده ات گرم شود.

و تو خود میبینی

غرق شادی شده ای.

همه، شادی شده ای.

پس تو هم باور کن

دوستان معجزه زندگیند.

بقیه تصاویر در ادامه مطلب

علیرضا جمعه 14 تیر 1392 ساعت 09:04

نظرات 4 + ارسال نظر

توحیدی جمعه 14 تیر 1392 ساعت 12:19

دل من دیر زمانی است که می پندارد:
"دوستی" نیز گلی است؛
مثل نیلوفر و ناز،
ساقه ی ترد ظریفی دارد،
بی گمان سنگدل است انکه روا میداراد،
جان این ساقه ی نازک را
"دانسته"بیازارد.

اززمینی که ضمیر من وتوست،
از نخستین دیدار،
هرسخن،هررفتار،
دانه هایی است که می افشانیم.
برگ وباری است که می رویانیم.
آب وخورشید ونسیم اش "مهر"است.

گر بدان گونه که بایست به بار آید،
زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید،
آن چنان باتو درآمیزد این روح لطیف،
که تمنای وجودت همه او باشد وبس.
بی نیازت سازد،
از همه چیز وهمه کس.
زندگی گرمی دل های به هم پیوسته است
تا درآن دوست نباشد،همه درها بسته ست...

بابت همه چیز ممنون-خیلی زحمت کشیدید.2شبانه روز با شما بودن لذت بخش بود....تابعد