ایمان با عمل

شاید ایمان با عمل،

همان روزه داریِ ِ  سربازان ِ سر ُپست باشد

روزه داری کارگران ساختمانی ،

خادمان نظافت و پاکیزگی شهر ،

پادوهای کارگاه ها و مغازه ها ،

رانندگان دائم السفر جاده های سوزان ترانزیت ،

نانوایان و کارگران کوره پزخانه...

.

.

یا همان همسایه ای که می گفت :

سه روز است افطار و سحر

نان و چای شیرین خورده ایم...

.

.

وگرنه

روزه داری

با دوساعت کاهش ساعت اداری ،

با بن رمضان و سبد کالا ،

با افطاری های رنگارنگ از بیت المال ،

هر روز مهمان یک نهاد دولتی و خصوصی بودن

ازانسان

" انسان " نمی سازد...

رسانه بهار