امام جماعت

در روزگارانی دور، غریبی وقت اذان وارد قریه ای شد و برای نماز به مسجد رفت. امام

 جماعت را دید یک دست و یک پا ، که یک گوشش بریده بود و یک چشمش از کاسه

درآمده .

از ریش سپیدی، علت پرسید.

پیرمرد لبخندی زد و گفت : راه خطا رفت، به حکم شرع پایش را قطع کردیم. دزدی کرد،

دستش را بریدیم . گوش به خطا سپرد ، گوشش را کندیم ، و چشم به نامحرم دوخت،

چشمش از کاسه درآوردیم.

مرد طعنه زد : با این همه فضیلت، چطور امام جماعتش کردید ؟؟؟

پیرمرد سری تکان داد و گفت : آخر، اگر جلوی چشم مان نبود، وقت نماز کفش هامان را

می دزدید.